تأثیر پنتوکسی فیلین بر میزان تحرک و زنده ماندن اسپرم مردان نابارور مبتلا به الیگوآستنواسپرمی در محیط کشت

مقدمه: کیفیت مایع منی، یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده ناباروری مردان است. پنتوکسی فیلین دارویی است که عموماً جهت درمان لنگیدن متناوب و سایر اختلالات عروقی به کار می رود. ظاهراً پنتوکسی فیلین قادر است کیفیت و کمیت اسپرم را نیز ارتقاء بخشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات آزمایشگاهی پنتوکسی فیلین بر تحرک و میزان زنده ماندن اسپرم در نمونه های مایع منی مردان نابارور الیگوآستنواسپرمیک انجام شد. روش‌کار: در این مطالعه تجربی یک سو کور، 25 نمونه اسپرم از 25 مرد نابارور الیگوآستنواسپرمیک بررسی شد. پس از جداسازی اسپرم ها به روش شناورسازی، نمونه ها در محیط ISM1™ به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند: گروه شاهد که به طور عادی بررسی شدند، در گروه 1، پنتوکسی فیلین با دوز 50 میکروگرم در میلی لیتر؛ در گروه 2 پنتوکسی فیلین با دوز 100 میکروگرم در میلی لیتر و در گروه 3، پنتوکسی فیلین با دوز 200 میکروگرم در میلی لیتر به محیط کشت اضافه شد. تحرک و میزان زنده ماندن اسپرم 45 دقیقه و 24، 36 و 48 ساعت بعد مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 15) و آزمون اندازه گیری های مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: متوسط درصد اسپرم های متحرک در فواصل زمانی 45 دقیقه و 24، 36 و 48 ساعت بعد در گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفت که با گذشت زمان تا پایان مطالعه به طور معنی داری کاهش یافت (001/0>p) و چهار گروه از این نظر تفاوت آماری معنی داری نداشتند (19/0=p). متوسط درصد اسپرم های زنده در فواصل زمانی اشاره شده در گروه شاهد نیز مورد بررسی قرار گرفت و تا پایان مطالعه به طور معنی داری کاهش یافت (001/0>p) که این کاهش در گروه 3 به طور معنی داری کمتر از گروه های دیگر بود (01/0=p). نتیجه‌گیری: پنتوکسی فیلین امکان زنده ماندن اسپرم در مردان نابارور الیگوآستنواسپرمیک را تنها در دوز 200 میکروگرم در میلی لیتر بهبود می بخشد ولی تأثیری بر تحرک آن ندارد.